Vie en Grèce

Du 05/09 au 13/09 se tient la foire internationale de Thessalonique, occasion pour les politiques de faire leurs grands discours de rentrée. Nous entendrons celui de Tsipras.

Je pense qu'il va reprendre la même stratégie que pour les législatives de janvier, il a d'ailleurs commencé à annoncer qu'il ne fera pas alliance avec les partis du mémorandum (comme pour janvier) signifiant qu'il lui faut la majorité de 151 députés au moins.

Comme il risque de ne pas l'avoir, de voir la remontée de Nouvelle Démocratie et celle de l'Aube Dorée, il sera contraint de faire encore une fois le contraire de ce qu'il annonce c'est-à-dire de s'allier avec ND comme avait fait le PASOK jadis et peut-être avec Potami.

On s'attend à ce que dans les jours qui suivent la formation du nouveau gouvernement d'ouverture, des mesures draconiennes soient votées.

 

Il en irait de même en France suivant les dires de M. Fillon, si la droite revient au pouvoir en 2017, ils feront rapidement de grandes « réformes » en gouvernant par ordonnances.

 

Gabriel Colletis, Professeur en Sciences Économiques à l'Université Toulouse 1 et conseiller de Syriza m'a envoyé l'Appel pour l'Avenir de la Grèce  pour diffusion.

Aussi je le joins ici en version française suivie d'une version grecque et de la liste des premiers signataires.

Il est relayé également par Okeanews (http://www.okeanews.fr/).

 

Appel : Un avenir pour la Grèce

Préambule

 

Cet appel aux forces sociales et politiques grecques, à l’opposé des « institutions » qui prétendent dicter à la Grèce et à son gouvernement ce qu’ils doivent faire et comment, est lancé par ses signataires dans le respect absolu des orientations que le peuple grec et ses élus auront décidées.

 

Citoyens de toutes origines sociales et politiques, Grecs et non-Grecs de différents pays européens, conscients que ce que nous partageons est plus fort que ce qui nous sépare, ensemble, nous déclarons être prêts à mobiliser nos compétences et notre expérience au service de la Grèce. Nous sommes prêts à contribuer à élaborer les méthodes et les outils nécessaires à la définition et à la mise en œuvre du projet de développement dont la Grèce a impérativement besoin.

 

La démocratie bafouée, l’économie ruinée

 

Aujourd’hui, le peuple grec se voit refuser le droit de disposer librement de son avenir. Le Parlement est bafoué et le gouvernement sommé d’appliquer un programme auquel il ne croit pas.

 

Selon la déclaration du sommet de la zone Euro du 12 juillet 2015, « Le gouvernement (grec) doit consulter les institutions et doit convenir avec elles de tout projet législatif dans les domaines concernés dans un délai approprié avant de le soumettre à la consultation publique ou au Parlement ».

 

La mise sous tutelle de la Grèce est, une fois de plus dans l’histoire du pays, clairement consommée.

 

Le troisième mémorandum, ratifié par le Parlement de ce pays sans possibilité de véritable examen, impose au pays une nouvelle série de mesures d’austérité (hausse de la TVA, diminution des retraites, baisse des dépenses publiques, etc.). Ce, sans même que le maintien du pays dans la zone Euro, payé d’un prix exorbitant, ne soit assuré.

 

D’ici quelques semaines ou au plus quelques mois, une récession aggravée va se produire et les Grecs ne pourront faire autrement que de tenter de survivre en se réfugiant dans l’économie « grise » ou parallèle afin d’échapper à l’accroissement de la pression fiscale dans un contexte de réduction de leurs revenus.

 

Les créanciers et les institutions (dont le pouvoir normatif est sensiblement renforcé au détriment du Parlement grec) attaqueront alors les autorités grecques pour non-respect de leurs engagements (excédent budgétaire primaire, privatisations) et avanceront alors de nouvelles exigences. Ils menaceront à nouveau et sans répit le gouvernement, quelle que soit sa couleur politique, de ne pas accorder les sommes prévues si de nouvelles mesures d’austérité ne sont pas prises. L’engrenage sans fin broiera le corps social grec et son économie, obligeant les jeunes du pays (souvent de haute qualification) à choisir un exil dont ils ne veulent pas.

 

La dette, principal vecteur de servitude, ne pourra que croître. Les nouveaux prêts accordés dans le cadre d’un troisième plan d’ « aide » ne serviront au mieux qu’au seul roulement de la dette, enfonçant la Grèce dans la spirale infernale du surendettement par le jeu des intérêts et de la baisse du PIB. Dans un document daté du 14 juillet, le FMI indique d’ailleurs que l’endettement de l’Etat grec devrait atteindre les 200% dans les deux ans à venir !

 

En résumé, ce qui est imposé à la Grèce en pure perte pour elle est une perte de souveraineté, le retour de la Troïka et de ses « hommes en noir » à Athènes, une austérité et une récession aggravées.

 

Le danger, au final, est que le parti d’extrême droite, « Aube Dorée » se présente à plus ou moins brève échéance comme la seule force politique porteuse d’un projet alternatif pour la société grecque. Cette issue désastreuse, si elle devait se produire, serait la conséquence de la poursuite de politiques antisociales. Elu sur une base rompant avec l’austérité ainsi qu’avec les pratiques antidémocratiques et anticonstitutionnelles, force est de constater que, bien malheureusement, l’actuel gouvernement a fait voter un troisième mémorandum assimilant la Grèce à une colonie privée de tout droit à l’autodétermination.

 

L’avenir de la Grèce s’écrira en Grec !

 

Nous affirmons qu’aucune institution internationale (BCE, Commission européenne, Eurogroupe, FMI), aucun État ne peut dicter au peuple grec et à son gouvernement la conduite qu’il a à tenir. La souveraineté de la Grèce comme celle de n’importe quel autre Etat n’est pas négociable, ne peut être soumise à condition.

 

Nous rappelons la résolution du Conseil des droits de l’homme de l’ONU du 23 avril 1999 selon laquelle «  l’exercice des droits fondamentaux de la population des pays débiteurs à l’alimentation, au logement, à l’habillement, à l’emploi, à l’éducation, aux services de santé et à un environnement salubre ne peut être subordonné à l’application de politiques d’ajustement structurel et de réformes économiques liées à la dette ».

 

Enrayer enfin le déclin, assurer le développement économique et social

 

L’application du troisième mémorandum entraîne la Grèce sur la pente du déclin et de l’abdication de sa souveraineté. Que la Grèce reste membre de la zone Euro ou en sorte, il est probable que le corps social grec sera soumis à rude épreuve dans les mois et les années qui viennent. La montée des inégalités produira des effets très visibles avec l’accroissement de la grande pauvreté, ce alors que les très riches seront largement épargnés, voire pourront tirer profit de la crise en rachetant des actifs cédés par l’Etat ou les ménages en grande difficulté. Le risque de dislocation peut et doit être conjuré. Promouvoir un développement diversifié des capacités productives et, simultanément, la démocratie constituent le seul moyen d’éviter les dérives délétères de l’économie parallèle, grise ou maffieuse, résultant des choix imposés à la Grèce.

 

A l’opposé de cette funeste perspective, nous considérons comme indispensable la mise en œuvre d’un projet de développement des capacités productives du pays.

 

Cinq principes nous semblent devoir guider la définition d’un tel projet :

 

• Recouvrer la souveraineté politique et économique du pays

• Développer la démocratie dans tous les domaines de la vie politique, économique et sociale,

• Répondre aux besoins fondamentaux du peuple grec, en valorisant le travail et les compétences de tous,

• Protéger la nature et plus généralement tous les biens communs,

• Favoriser le développement des territoires, les économies de proximité.

 

Sur la base de ces principes, l’enjeu consiste à développer l’industrie et l’agriculture grecques dans leur ensemble en tirant parti des nouvelles technologies : soutien des activités agricoles et agro-alimentaires (agriculture biologique et « raisonnée », etc.), de l’activité de rénovation de logements (utilisation de nouveaux matériaux, etc.), promotion des économies d’énergie (réseaux intelligents, isolation, etc.) et des énergies renouvelables (éoliennes, photovoltaïque, etc.), des industries liées à la santé (biotechnologie, nanotechnologies, etc.) , de la filière textile-habillement (nouveaux matériaux, textiles techniques, etc.), des matériels de transport (petit véhicule propre électrique ou hybride, transports collectifs économes, etc.), , de la construction/réparation navale (nouvelles modalités de propulsion, etc.), etc.

 

Un modèle de développement pour la Grèce ne peut s’appuyer sur une vision moniste fondée uniquement sur l’initiative privée ou bien seulement sur la propriété publique ou encore exclusivement sur l’économie sociale et solidaire. Le nouveau modèle de développement de la Grèce doit être fondé sur la diversité des formes d’économie combinant les initiatives privées, un secteur public rénové et un tiers-secteur performant.

 

Ce modèle doit, enfin, être fondé sur la complémentarité organisée de trois orientations :

 

• La première orientation concerne des actions à mettre en œuvre valorisant de nouvelles formes d’entrepreneuriat ainsi que des formes collectives innovantes d’organisation économiques et sociales : filières, regroupements de petites et moyennes entreprises, projets collaboratifs, etc.

• La deuxième orientation concerne des actions visant à développer des solidarités économiques et sociales, le plus souvent territoriales. Ce deuxième type d’action se situe dans une perspective d’économie sociale et solidaire : systèmes d’échanges localisés, banques temps, circuits courts, économie circulaire, etc.

• La troisième orientation, articulant les deux premières, vise à développer des réseaux productifs territorialisés : clusters de différents types associant des entreprises de taille différente à des universités et/ou des établissement d’enseignement technique portant sur des activités dites traditionnelles comme de haute technologie.

 

C’est en engageant sans tarder le projet d’un nouveau modèle de développement diversifié, basé sur de nouvelles formes de démocratie et d’implication des forces sociales que la Grèce pourra sortir enfin de l'état de double dépendance, politique et économique, dans laquelle elle se situe : dépendance à l’égard des « institutions » et des formes traditionnelles d’exercice du politique, dépendance économique liée à ses importations et aux financements externes.

 

Notre appel aux forces sociales et politiques grecques

 

La Grèce a été le berceau de la démocratie. La « crise grecque » vient de révéler, pour certains, toutes les limites du fonctionnement actuel de la zone Euro et le carcan austéritaire et autoritaire qu’elle génère. Pour d'autres, elle ne fait que confirmer le caractère destructeur des dysfonctionnements liés à  la nature même d'une monnaie unique entre des économies aux contraintes différentes et dont elle accroît les divergences. Que l'on croit à  la possibilité d'une réforme de cette zone qui serait enfin favorable au développement, ou à  son inévitable et salutaire disparition, si possible ordonnée, le devenir de la Grèce, auquel nous sommes prêts à  œuvrer les uns et les autres, Grecs et non-Grecs, est d'une importance cruciale pour tous les Européens.

 

Nous croyons que l’espoir suscité par la victoire de Syriza lors des élections de janvier dernier ainsi que par le résultat du référendum de juillet sont le signe d’un immense besoin de changement qui ne s’arrête pas aux frontières de la Grèce. Nous, Grecs comme non-Grecs, sommes prêts à nous investir pour aider les forces sociales et politiques qui souhaitent élaborer un projet de développement viable. Ce projet est indispensable pour la Grèce, qu’elle sorte de la zone Euro ou reste en son sein. Il constitue une première riposte contre une Europe dominée par des marchés financiers qui étouffent la production ainsi que par les forces politiques actuellement au pouvoir en Allemagne et qui poussent ce pays à se comporter de façon hégémonique. Certains responsables politiques allemands auront, en effet, montré le long des négociations avec le gouvernement grec qu’ils n’hésitent pas à se servir de la puissance économique de leur pays afin d’asservir les gouvernements des autres nations (en particulier lorsque ceux-ci prétendent choisir une voie politique qui n’est pas la leur), voire pour remettre en cause les institutions européennes elles-mêmes (la Commission européenne).

 

Nous appelons les autorités grecques actuelles et futures à ne pas accepter un enfermement de la politique économique et sociale dans une logique financière qui serait dictée par le remboursement de la dette et la réduction des déficits. Espérant être entendus par elles en dépit des concessions qui ont été acceptées, nous appelons les autorités grecques à se mettre désormais au service du mouvement populaire et à organiser de toute urgence des « Etats Généraux du Développement » qui réuniraient les forces sociales du pays afin de tracer la perspective générale et les grands axes du projet de développement dont la Grèce a besoin.

 

Nous appelons surtout les forces vives du pays à s’investir au plus vite dans l’élaboration de ce projet de développement assurant l’avenir du pays et de sa jeunesse. De nouvelles formes d’organisation politiques et sociales doivent voir le jour ou être dynamisées, permettant de mobiliser des forces sociales qui ne l’ont pas été ces derniers mois. Seul un élan et une mobilisation populaire très larges sont de nature à libérer un potentiel à la fois puissant, créatif et multiforme sans lequel rien n’est possible.

 

Enfin, nous appelons les forces progressistes grecques à se saisir de l’opportunité des prochaines échéances électorales pour débattre de l’enjeu majeur que constitue un projet de développement articulant démocratie, innovation et production.

 

Pour signer l’appel : 

 

http://unavenirpourlagrece.com/

  Merci de préciser votre fonction ou votre titre !

 

 

 

Gabriel Colletis, Professeur à l’Université de Toulouse 1-Capitole

 

Et Ioannis Margaris

 

Docteur en Energie et Technologie de l’Université Technique Nationale d’Athènes (NTUA), Post-Doc (DTU)

 

 

Κάλεσμα : Ένα μέλλον για την Ελλάδα

 

Πρόλογος

 

Το παρών κάλεσμα απευθύνεται στις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα με πλήρη σεβασμό των κατευθυντήριων γραμμών που ο ελληνικός λαός και οι αντιπρόσωποι του θα αποφασίσουν, σε αντίθεση με τους «θεσμούς» που επιζητούν να υπαγορεύσουν στην Ελλάδα και την κυβέρνησή της τι πρέπει να κάνει και πώς.

 

Πολίτες όλων των κοινωνικών και πολιτικών προελεύσεων, Έλληνες και μη Έλληνες, από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, έχοντας επίγνωση ότι αυτό που μοιραζόμαστε είναι ισχυρότερο από αυτό που μας χωρίζει, μαζί, δηλώνουμε ότι είμαστε έτοιμοι να κινητοποιήσουμε και να προσφέρουμε τις γνώσεις και την εμπειρία μας στην υπηρεσία της Ελλάδας. Είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε στην ανάπτυξη και επεξεργασία μεθόδων και εργαλείων που απαιτούνται για τον καθορισμό και την υλοποίηση του σχεδίου ανάπτυξης που χρειάζεται επειγόντως η χώρα.

 

Η δημοκρατία καταπατείται, η οικονομία καταστρέφεται

 

Σήμερα, ο ελληνικός λαός στερείται του δικαιώματος να αποφασίζει ελεύθερα για το μέλλον του. Το κοινοβούλιο περιφρονείται και η κυβέρνηση υποχρεούται να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που δεν πιστεύει.

 

Σύμφωνα με τη δήλωση της συνόδου κορυφής της Ευρωζώνης στις 12 Ιουλίου 2015: «Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να συμβουλεύεται τους θεσμούς και να παίρνει την έγκριση τους για κάθε νομοθετικό σχέδιο στους εκάστοτε τομείς, εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος πριν υποβληθεί σε δημόσια διαβούλευση ή στο Κοινοβούλιο ».

 

Η Ελλάδα βρίσκεται υπό κηδεμονία για μια ακόμη φορά στην ιστορία της.

 

Το τρίτο μνημόνιο που επικυρώθηκε από την ελληνική Βουλή χωρίς τη δυνατότητα να εξεταστεί πραγματικά, επιβάλει νέα σειρά μέτρων λιτότητας (αύξηση ΦΠΑ, μείωση συντάξεων, μείωση των δημόσιων δαπανών, κ.λπ.). Παρά το εξωφρενικό τίμημα δεν έχει εξασφαλιστεί η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη.

 

Σε λίγες εβδομάδες ή το πολύ σε λίγους μήνες η ύφεση θα επιδεινωθεί και οι Έλληνες δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να προσπαθήσουν να επιβιώσουν καταφεύγοντας στην « γκρίζα» ή παράλληλη οικονομία για να ξεφύγουν από την αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης μέσα στο πλαίσιο μείωσης των εισοδημάτων τους.

 

Οι πιστωτές και οι θεσμοί (των οποίων η κανονιστική εξουσία ενισχύθηκε σημαντικά εις βάρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου) θα επιτεθούν κατά των ελληνικών αρχών για μη τήρηση των δεσμεύσεών τους (πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού, ιδιωτικοποιήσεις) και, στη συνέχεια θα προχωρήσουν σε νέες απαιτήσεις. Θα απειλήσουν ξανά και αδιάκοπα τη κυβέρνηση, όποιο κι αν είναι το πολιτικό χρώμα της, ότι δεν θα παραχωρήσουν τα προβλεπόμενα ποσά αν δεν ληφθούν νέα μέτρα λιτότητας. Ο ατέρμονος φαύλος κύκλος θα συντρίψει το ελληνικό κοινωνικό σώμα και την οικονομία του, αναγκάζοντας τη νεολαία της χώρας (συχνά με υψηλά προσόντα) να επιλέξει, παρά τη θέληση της, την εξορία.

 

Το χρέος, κύριος φορέας υποδούλησης, θα αυξηθεί. Τα νέα δάνεια που θα χορηγηθούν μέσα στο πλαίσιο του τρίτου σχέδιου « βοήθειας» θα χρησιμεύσουν στη καλύτερη περίπτωση στην ανατροφοδότηση του χρέους σπρώχνοντας την Ελλάδα στο φαύλο κύκλο της υπερχρέωσης μέσω της αλληλεπίδρασης των επιτοκίων και της υποχώρησης του ΑΕΠ. Σε ένα έγγραφο της 14ης Ιουλίου, το ΔΝΤ αναφέρει άλλωστε ότι το χρέος του ελληνικού κράτους αναμένεται να φθάσει το 200% μέσα στα επόμενα δύο χρόνια!

 

Με λίγα λόγια, αυτό που επιβάλλεται στην Ελλάδα εις μάτην για την ίδια είναι η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, η επιστροφή της Τρόικας και των ανδρών της στην Αθήνα, η επιδείνωση της λιτότητας και της ύφεσης.

 

Ο κίνδυνος, εν τέλει, είναι να εμφανιστεί το ακροδεξιό κόμμα της Χρυσής Αυγής στο εγγύς μέλλον ως η μοναδική πολιτική δύναμη φορέας ενός εναλλακτικού σχεδίου για την ελληνική κοινωνία. Αυτή η καταστροφική έκβαση, εάν συμβεί, θα ειναι η συνέπεια της επιδίωξης αντικοινωνικών πολιτικών. Η σημερινή κυβέρνηση που εξελέγη με βάση μια λογική ρήξης με τη λιτότητα και με τις αντιδημοκρατικές και αντισυνταγματικές πρακτικές, δυστυχώς οφείλουμε να διαπιστώσουμε ότι, έφερε ένα τρίτο μνημόνιο εξομοιώνοντας την Ελλάδα σε αποικία χωρίς κανένα δικαίωμα αυτοδιάθεσης.

 

Το μέλλον της Ελλάδας θα γραφτεί στα Ελληνικά!

 

Διακηρύσσουμε ότι κανένας διεθνής θεσμός (ΕΚΤ, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Eurogroup, ΔΝΤ), κανένα Κράτος δεν μπορεί να υπαγορεύσει στον ελληνικό λαό και στη κυβέρνηση του τι πρέπει να κάνει. Η κυριαρχία της Ελλάδας, όπως οποιουδήποτε άλλου κράτους, δεν είναι διαπραγματεύσιμη, δεν μπορεί να υπόκειται σε όρους.

 

Υπενθυμίζουμε το ψήφισμα του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, της 23ης Απριλίου 1999: «η άσκηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του λαού των χωρών οφειλετών στη σίτηση, στη στέγαση, στην ένδυση, στην εργασία, στην εκπαίδευση, στις υπηρεσίες υγείας και σε ένα υγιές περιβάλλον δεν μπορεί να εξαρτάται από την εφαρμογή των πολιτικών διαρθρωτικής προσαρμογής και των οικονομικών μεταρρυθμίσεων που σχετίζονται με το χρέος ».

 

Na αναχαιτισθεί επιτέλους η παρακμή, να εξασφαλιστεί η οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη

 

Η εφαρμογή του τρίτου μνημονίου οδηγεί την Ελλάδα στην παρακμή και τη παραίτηση της κυριαρχίας της. Είτε η Ελλάδα παραμείνει στην ευρωζώνη είτε φύγει, το ελληνικό κοινωνικό σώμα θα δοκιμαστεί σοβαρά τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια. Η αύξηση των ανισοτήτων θα έχει πολύ ορατά αποτελέσματα με την αύξηση της φτώχειας, ενώ οι πλούσιοι θα παραμείνουν σε μεγάλο βαθμό ανεπηρέαστοι ή και θα επωφεληθούν από την κρίση, αγοράζοντας περιουσιακά στοιχεία που θα εκχωρούνται από το κράτος ή τα νοικοκυριά που αντιμετωπίζουν μεγάλες οικονομικές δυσκολίες. Ο κίνδυνος της εξάρθρωσης μπορεί και πρέπει να αποτραπεί. Η προώθηση μιας ποικιλόμορφης ανάπτυξης των παραγωγικών δυνατοτήτων και, ταυτόχρονα, της δημοκρατίας είναι ο μόνος τρόπος για να αποφευχθούν οι επιβλαβείς καταχρήσεις της παράλληλης οικονομίας, που προκύπτουν από τις επιλογές που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα.

 

Σε αντίθεση με αυτή τη καταστροφική προοπτική, θεωρούμε απαραίτητη την εφαρμογή ενός σχεδίου ανάπτυξης των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας.

 

Θεωρούμε πως πέντε αρχές θα πρέπει να καθοδηγούν τον καθορισμό ενός τέτοιου σχεδίου:

 

• η ανάκτηση της πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας της χώρας,

• η ανάπτυξη της δημοκρατίας σε όλους τους τομείς της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής,

• η ικανοποίηση των βασικών αναγκών του ελληνικού λαού με την αξιοποίηση της εργασίας και των επαγγελματικών ικανοτήτων,

• η προστασία της φύσης και γενικότερα όλων των κοινών αγαθών,

• η ενίσχυση της εδαφικής ανάπτυξης, των τοπικών οικονομιών

 

Με βάση αυτές τις αρχές, το διακύβευμα είναι η ανάπτυξη της βιομηχανίας και της γεωργίας στο σύνολό τους αξιοποιώντας τις νέες τεχνολογίες: στήριξη των δραστηριοτήτων της γεωργίας και των γεωργικών τροφίμων (βιολογική γεωργία και «ορθολογικές» γεωργικές πρακτικές, κ.λπ.), των δραστηριοτήτων ανακαίνισης κατοικιών (χρήση νέων υλικών, κλπ), προώθηση της εξοικονόμησης ενέργειας (έξυπνα δίκτυα, μόνωση, κλπ) και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (αιολική ενέργεια, φωτοβολταϊκά, κλπ), των βιομηχανιών που σχετίζονται με την υγεία (βιοτεχνολογία, νανοτεχνολογία, κ.λπ.), του τομέα της κλωστοϋφαντουργίας και της ένδυσης (νέα υλικά, κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα για τεχνική χρήση, κλπ), του εξοπλισμού στον τομέα των μεταφορών (ηλεκτρικά ή υβριδικά οχήματα, αποδοτικές δημόσιες μεταφορές, κ.λπ.), της επισκευής κτιρίων / πλοίων (νέες μέθοδοι πρόωσης, κλπ), κ.λπ.

 

Ένα μοντέλο ανάπτυξης για την Ελλάδα δεν μπορεί να στηριχθεί σε μια μονιστική θεώρηση βασισμένη αποκλειστικά είτε στην ιδιωτική πρωτοβουλία, είτε στη δημόσια περιουσία είτε στην κοινωνική και αλληλλέγγυα οικονομία. Το νέο μοντέλο ανάπτυξης της Ελλάδας πρέπει να βασίζεται στην ποικιλία των μορφών οικονομίας συνδυάζοντας την ιδιωτική πρωτοβουλία, τον ανανεωμένο δημόσιο τομέα και τον αποτελεσματικό τριτογενή τομέα.

 

Τέλος, το μοντέλο αυτό πρέπει να οργανωθεί με βάση τρεις αλληλοσυμπληρούμενες κατευθύνσεις :

 

• Η πρώτη κατεύθυνση αφορά ενέργειες για την αξιοποίηση νέων μορφών επιχειρηματικότητας και καινοτόμων συλλογικών μορφών οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης : στους κλάδους, στις συνενώσεις μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, στα συνεργατικά έργα, κ.λπ.

• Η δεύτερη κατεύθυνση αφορά δράσεις που αποσκοπούν στην ανάπτυξη της οικονομικής και της κοινωνικής αλληλεγγύης, κυρίως τοπικά. Αυτό το δεύτερο πεδίο δράσης εντάσσεται στη προοπτική της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας: τοπικά συστήματα ανταλλαγής, τράπεζες χρόνου, σύντομα κυκλώματα διανομής, κυκλική οικονομία, κ.λπ.

• Η τρίτη κατεύθυνση, αρθρώνοντας τις δύο πρώτες, έχει ως στόχο την ανάπτυξη παραγωγικών δικτύων με χωροθετική κατανομή: συνεργατικοί σχηματισμοί διαφορετικών ειδών που συνδυάζουν επιχειρήσεις διαφόρων μεγεθών με πανεπιστήμια ή/και τεχνικά ιδρύματα τόσο για δραστηριότητες που θεωρούνται « παραδοσιακές » όσο και για δραστηριότητες με υψηλή τεχνολογία.

 

Δρομολογώντας χωρίς να χρονοτριβεί το νέο μοντέλο διαφοροποιημένης ανάπτυξης, με βάση νέες μορφές δημοκρατίας και συμμετοχής των κοινωνικών δυνάμεων, η Ελλάδα θα μπορέσει να βγεί επιτέλους από την κατάσταση οικονομικής και πολιτικής εξάρτησης στην οποία βρίσκεται: εξάρτηση σε σχέση με τους « θεσμούς» και τις παραδοσιακές μορφές άσκησης της πολιτικής, οικονομική εξάρτηση που σχετίζεται με τις εισαγωγές και τις εξωτερικές χρηματοδοτήσεις.

 

Το κάλεσμά μας προς τις ελληνικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις

 

Η Ελλάδα υπήρξε το λίκνο της δημοκρατίας. Η «ελληνική κρίση» αποκάλυψε όλους τους περιορισμούς της τρέχουσας λειτουργίας της Ευρωζώνης και τον ασφυκτικό αυταρχικό κλοιό λιτότητας που παράγει.

 

Πιστεύουμε ότι οι ελπίδες που γεννήθηκαν με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος τον Ιούλιο είναι ένδειξη μιας μεγάλης ανάγκης για αλλαγή που δεν σταματά στα σύνορα της Ελλάδας. Εμείς, Έλληνες και μη Έλληνες, είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που επιθυμούν να επεξεργαστούν ένα βιώσιμο αναπτυξιακό έργο. Το έργο αυτό είναι απαραίτητο για την Ελλάδα,είτε παραμένει εντός ευρωζώνης είτε όχι. Αποτελεί μια πρώτη απάντηση απέναντι σε μια Ευρώπη που κυριαρχείται από τις χρηματοπιστωτικές αγορές που καταπνίγουν την παραγωγή και από τις πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονται σήμερα στην εξουσία στη Γερμανία και ωθούν τη χώρα να συμπεριφέρεται ηγεμονικά. Ορισμένοι Γερμανοί πολιτικοί έχουν δείξει κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν την οικονομική ισχύ της χώρας τους προκειμένου να υποδουλώσουν τις κυβερνήσεις των άλλων χωρών (ιδίως όταν εκείνες θέλουν να διαλέξουν τη δική τους πολιτική πορεία), ή ακόμη και να αμφβισβητήσουν τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα (την Ευρωπαϊκή Επιτροπή).

 

Καλούμε τις ελληνικές αρχές, τωρινές και μελλοντικές, να μην αποδεχθούν τον εγκλεισμό της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής σε μια χρηματοπιστωτική λογική που υπαγορεύεται από την αποπληρωμή του χρέους και τη μείωση του ελλείμματος. Ελπίζοντας να μας ακούσουν παρά τις παραχωρήσεις που έχουν γίνει, τις καλούμε να υπηρετήσουν στο εξής το λαϊκό κίνημα και να οργανώσουν έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις για την Ανάπτυξη που θα συγκεντρώσουν τις κοινωνικές δυνάμεις της χώρας για να προσδιοριστούν η γενική προοπτική και οι βασικές κατευθυντήριες γραμμές του σχεδίου ανάπτυξης που χρειάζεται η Ελλάδα.

 

Καλούμε κυρίως και προπάντων τις ζωντανές δυνάμεις της χώρας να συμμετάσχουν όσο πιο γρήγορα γίνεται στην επεξεργασία αυτού του σχεδίου που θα διασφαλίσει το μέλλον της χώρας και της νεολαίας. Νέες μορφές πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης πρέπει να δημιουργηθούν ή να ενδυναμωθούν, επιτρέποντας την κινητοποίηση των κοινωνικών δυνάμεων που δεν κινητοποιήθηκαν τους τελευταίους μήνες. Μόνο μια δυναμική και πολύ ευρεία λαϊκή κινητοποίηση μπορεί να απελευθερώσει ένα δυναμικό ισχυρό, δημιουργικό και πολυδιάστατο. Χωρίς αυτό, τίποτα δεν είναι εφικτό.

 

Τέλος, καλούμε τις ελληνικές προοδευτικές δυνάμεις να αδράξουν την ευκαιρία των επερχόμενων εκλογών για να συζητήσουν το μείζον θέμα του σχεδίου ανάπτυξης που αρθρώνει τη δημοκρατία, τη καινοτομία και τη παραγωγή.

 

 

 

 

 

Premiers signataires de l’Appel « Un Avenir pour la Grèce » :

 

 

 

Ioannis Margaris, Docteur en Energie et Technologie de l’Université d’Athènes

 

Gabriel Colletis, Professeur d’Economie, Université de Toulouse 1-Capitole

 

Iphigénie Kamtsidou, Professeur associée de Droit constitutionnel à l’Université Aristote de Thessalonique

 

Stamos Papastamou, ancien Recteur de l’Université Panteion d’Athènes

 

Byron Kotzamanis, Professeur de démographie à l’Université de Volos en Thessalie

 

Dimitrios Tsekeris, Junior Engineer at NNE Pharmaplan, Copenhague (DK)

 

Apostolos Gotsias, Assistant Professor in Economic Analysis, University of Aegean

 

Georgios Agelopoulos, Assistant Professor Aristotelis University Thessaloniki

 

John Restakis, Executive Director, Inspiration in Action, Vancouver (CDN)

 

Costas Bassioukas, Universitaire retraité

 

Vassilis Kostakis, Directeur de recherches Ragnar Nursk School, Ioannina

 

Dimitris Sakellariou, psychanalyste, Docteur ès clinique et psychopathologie, Université Jean Jaurès, Toulouse

 

Antonios Broumas, Attorney at law, Athens

 

Ioanna-Noemy Toma, traductrice

 

Chancia Ivala-Plaine, juriste droit de l’environnement

 

Sophia Mappa, psychanalyste, Professeur émérite Université de Créteil

 

Petros Linardos Rulmond, économiste

 

Sophia Kaitatzi-Whitlock, Professor of Political Science and pol. Communication, Aristotelis University, Thessalonique

 

Phebos Gikopoulos, Professeur émérite, Aristotelis University, Thessalonique

 

Christophe Ventura, Animateur Mémoire des Luttes

 

Dany Bruet, Les Amis du Monde Diplomatique

 

Olivier Delorme, écrivain, historien

 

Martine Boudet, Professeur agrégée de Lettres Modernes

 

Maryse Salles, informaticienne, habilitée à diriger des recherches, Université de Toulouse 1-Capitole

 

Jeanne Favret-Saada, Directrice Etudes honoraire, EPHE Paris

 

Franck Chardigny, Graphiste,

 

Laurette Bastaroli, ancienne conseillère régionale, Languedoc-Roussillon

 

Pierre Dard, auteur-écrivain

 

Geneviève Confort-Sabathé, Docteur en sciences de l’Education, porte-parole Nouvelle Gauche socialiste, Gard

 

Sophie Wahnich, historienne, Directrice de recherches au Cnrs

 

Liem Hoang Ngoc, ancien député au Parlement européen

 

Daniel Cueff, maire de Langouet, Conseiller régional et président de l’Etablissement public foncier de Bretagne

 

Collectif Interdemos

 

Philippe Aigrin, informaticien, essayiste, poète

 

Paul Jorion, anthropologue, philosophe

 

Laure Vermeersch, cinéaste

 

Michel Simonot, écrivain

 

Catherine Perdrial, ancienne administratrice d’établissements publics du ministère de la Culture

 

Marie Cosnay, enseignante

 

Nathalie Chouchan, professeur de philosophie

 

Balthazar Clamoux, philosophe

 

Marc Potel, Responsable RSE et Innovation Caisse d’Epargne Bretagne Pays de Loire

 

Jean-Marc Luce, Professeur d’Archéologie et d’Histoire de l’Art du Monde grec, Université de Toulouse

 

Sylvie Paquerot, Professeur associée de Droit, Université d’Ottawa

 

Marc Péré, Maire de l’Union

 

Jean-Marie Harribey, économiste, Université de Bordeaux

 

José Ruiz, Amis du Monde Diplomatique

 

Claude Calame, helléniste, anthropologue

 

Jean Casanova, médecin hospitalier

 

François Morin, Professeur émérite Université de Toulouse 1-Capitole

 

Marie-Laure Morin, ancienne magistrat

 

Sabine Bourgeois, Directrice Etudes INSAS

 

Dany Lang, économiste, Université de Paris-Nord

 

David Flacher, économiste, Université de Paris-Nord

 

Nicolas Piluso, économiste, Université de Toulouse

 

Jean-Pierre Crémoux, les Amis du Monde Diplomatique, Toulouse

 

Emmanuel Colletis, médecin du secteur hospitalier à la retraite

 

Olivier Drot, ingénieur et fondateur du site Okeanews

 

 

 

Ioannis Margaris ilmargaris@gmail.com

 

Παρακαλείστε να προσδιορίσετε την επαγγελματική ιδιότητα σας.

 

Gabriel Colletis

 

Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Τουλούζης

 

και Ιωάννης Μάργαρης

 

Δρ. Ηλεκ. Μηχ. & Μηχ. (ΕΜΠ), Μεταδιδακτορικός Ερευνητής (DTU)